Parking pod Sołtysią Kopą. Można stąd ruszyć na Orlicę, można też zabawić dłuższą chwilę podziwiając widoki. A widać Góry Stołowe, Kamienne, Sowie i Bardzkie.
Przy Autostradzie Sudeckiej, niedaleko parkingu, znajduje się kamieniołom, jedno ze stanowisk Geostrady Sudeckiej.
Tym widokiem zachwyca się większość podążających na Orlicę. W oddali można podziwiać Jagodną.
Można popatrzeć również na Śnieżnik.
Po wejściu do lasu zielony szlak prowadzi prawie do samej wieży.
W tym miejscu stała, wybudowana w 1882 roku, Rübartschova chata, później Hohe Mense Baude.
Dzięki wieży można z Orlicy podziwiać rozległe widoki. Pierwsze co przykuło naszą uwagę to ośnieżone Karkonosze.
Widać również Rudawy Janowickie, Góry Kaczawskie, Kamienne, Wałbrzyskie (Chełmiec) i Sowie. Na bliższym planie oczywiście Góry Stołowe.
Na zbliżeniu góra Ostaš (700 m), następnie Drogosz (681 m) w Zaworach a na horyzoncie Połom (660 m) w Górach Kaczawskich.
Góry Kamienne, Góry Sowie, Góry Stołowe.
Na zbliżeniu m.in. Skalniak, Szczeliniec Mały, Szczeliniec Wielki. Za nimi m.in. Lesista Wielka, Sokółka i Dzikowiec, Stożek Wielki, Chełmiec, Włostowa, Suchawa, Waligóra, Klin, Turzyna, Jeleniec i Rogowiec, Gomólnik Mały, Jedliniec, Ostoja i Raróg oraz Czarnoch.
Fragment Gór Bystrzyckich, Stołowych a na horyzoncie Góry Sowie i Góry Bardzkie.
Na bliższym planie Góry Bystrzyckie z m.in. Wolarzem, Smolną i Wójtowską Równią. Na horyzoncie Góry Bardzkie z Kłodzką Górą oraz Góry Złote z Jawornikiem Wielkim i Borówkową.
Góry Złote, Góry Bialskie, Masyw Śnieżnika, Hanušovická vrchovina. Na bliższym planie Góry Bystrzyckie, Jagodna i Czerniec z prawej.
Góry Bystrzyckie z Jagodną. W tle Masyw Śnieżnika.
Czarna Góra i Śnieżnik na zbliżeniu. Za Czarną Górą widać Hruby Jesenik - Šerák, Keprnik i Vozka.
Masyw Śnieżnika, Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie. Z wieżą widokową, Velká Deštná.
W kierunku zachodnim wydaje się być całkiem płasko, horyzont przesłaniają mgiełki. Przy dobrych warunkach, mając odpowiedni sprzęt można by dostrzec wiele odległych pasm i szczytów. Np. České středohoří (Milešovka, 837 m), Ralská pahorkatina (Bezděz, 606 m), Ještědsko-kozákovský hřbet (Ještěd, 1012 m i Kozákov,744 m), Lužické hory (Klíč, 759 m) czy Jizerské hory (Černá studnice, 869 m).
Na koniec ponownie Karkonosze.
Ruiny schroniska z wieży.
Wieża na Orlicy z innej strony.
Vrchmezí czyli po czeskiej stronie.
Ze szczytu schodzimy nieoznakowaną ścieżką, która ma prowadzić do zielonego szlaku. Jakoś do niego docieramy, ale widząc ilu ludzi podąża na szczyt schodzimy lasem do niżej położonej stokówki. Tu jest cisza i spokój, tylko Biały Potok cicho szemrze.
Do asfaltu schodzimy lasem tuż obok Złotej Sztolni. W XIV wieku poszukiwano tu rud żelaza. Wydrążono upadową dzięki, której natrafiono naturalne kawerny i szczeliny krasowe. Przez lata prace górnicze wznawiano i przerywano. W XIX wieku jaskinię udostępniono do zwiedzania. Obecnie stopniowo napełnia się materiałem skalnym nanoszonym przez wody powierzchniowe.
Do parkingu prowadzi nas czerwony szlak. W kępach drzew przy drodze znajdujemy ruiny dawnych zabudowań.
Po wejściu do lasu mijamy Wapienny Potok.
Na Sołtysią Kopę idziemy przez oglądaną wcześniej z góry polanę. Interesuje nas przede wszystkim kamienny krzyż.
W ruinach domostwa znajdujemy świdnickie kafle piecowe.
Siedlisko z drogi na Sołtysią Kopę.
A to już jej wierzchołek, parking jest tuż, tuż.
