Černá hora (1299 m) to wzniesienie w grzbiecie o nazwie Černohorská hornatina wchodzącym w skład Grzbietów Południowych (Krkonošské rozsochy). Najłatwiej na szczyt dostać się gondolą z Jańskich Łaźni. Nie powiem, czasem korzystamy z kolejek, ale tym razem wybraliśmy czerwony szlak by dostać się na górę.
   Auto zostawiliśmy przy dolnej stacji kolei i początkowo poszliśmy niebieskim szlakiem a następnie nieoznakowaną leśną drogą. Przy ostatniej chałupce pod lasem weszliśmy na czerwony szlak.



Biegnie on drogą o nazwie "Zvonková cesta", która zimą służy jako trasa saneczkarska. Tradycja zjeżdżania tą trasą ma już ponad sto lat. Dawno temu mknęły tędy sanie rogate. Wybór czerwonego szlaku na wejście nie był jednak najwłaściwszą decyzją. Praktycznie pozbawiony jest on widoków. Dopiero w górnej części w okolicach Malých Pardubických Bud pojawia się ograniczony widok na sąsiednią górę zwaną Světlá  lub też Světlá hora (1244 m).



Malé Pardubické Boudy to leśne osiedle na stokach Czarnej Góry składające się z dwóch domów (mają swoje nazwy - Tunel i Větrník).



W pobliżu, przy szlaku znajduje się stary drogowskaz.



Powyżej drogowskazu jest krótkie, dość ostre podejście, na końcu którego pojawia się widok na Śnieżkę.



Szlak doprowadza do krzyżówki przy hotelu Černá Bouda.



Przy hotelu, oprócz restauracji, funkcjonuje również bufet. Zatrzymaliśmy się tam na chwilę a potem poszliśmy w dół zobaczyć torfowisko.



Černohorské rašeliniště to chroniony obszar torfowisk, które powstały około 6000 lat temu, o powierzchni ok. 66 ha.



Na skraju torfowiska stoi niewysoka wieża widokowa.



W rejon Černej Boudy wróciliśmy zielonym i niebieskim szlakiem. Widoki na główny grzbiet Karkonoszy dalej były zachmurzone.



Skierowaliśmy się w stronę szczytu Czarnej Góry. Stoi na nim nadajnik RTV wybudowany w latach 70-tych XX w. przez polska firmę Budimex. Wyposażenie dostarczyło inne polskie przedsiębiorstwo z grupy Unitra.



Przy wieży stoi rzeźba kobiety z dzieckiem wykonana przez Vladimira Sochora wg projektu artysty plastyka Jana Hany. Jej związek z wieżą jest wyłącznie finansowy. Koszt rzeźby wliczono w koszty budowy nadajnika. Tak to socjalistyczne państwo dbało o artystów.



Na wierzchołku Czarnej Góry stoją jeszcze inne zabudowania. Jest pensjonat Kiosek U Staré lanovky.



Górska chata Kábrtova Bouda.



Popadająca w ruinę Sokolská bouda.



Nieco niżej Horský hotel.



Na Czarnej Górze funkcjonuje również wieża widokowa Panorama. Na punkt widokowy zaadaptowano przedostatnią podporę starej kolei linowej.



Wejście na wieżę odłożyliśmy na inną okazję i poszliśmy w stronę stacji nowej kolejki. Ostatnim kursem zjechaliśmy na dół.